Dracula. Het Frankenstein -monster. De onzichtbare man. De mummie. En natuurlijk de wolfman. Deze klassieke monsters zijn gedurende tientallen jaren geëvolueerd en aangepast, waardoor enkelvoudige interpretaties worden overstijgt en tegelijkertijd angstaanjagend publiek in verschillende generaties. We hebben onlangs een nieuwe Dracula gezien in de Nosferatu van Robert Eggers, Guillermo del Toro is het maken van een verse Frankenstein, en nu biedt schrijver-regisseur Leigh Whannell zijn visie op de Wolf Man.
Maar hoe maakt een filmmaker als Whannell het moderne publiek verbonden met nog een weerwolffilm, met name een gecentreerd op The Wolf Man? Hoe maken een filmmakers, zoals Whannell zelf opmerkt, vandaag deze klassieke monsters beangstigend en resonerend?
Verzamel je fakkels, bereid je wolfsbane voor, scherpen je inzet - en schek je vaardigheden aan bij het interpreteren van de metaforen die inherent zijn aan monsterverhalen - omdat we met Whannell met Whannell spraken over de impact van klassieke monsterfilms op zijn werk, zijn benadering van het herleven
Nieuwste downloads
Downlaod
Topnieuws
