Toen Bethesda eerder deze week eindelijk * Oblivion Remastered * onthulde, was ik echt verbluft. Wie had gedacht dat een reis uit 2006 door Tamriel-ooit gedefinieerd door zijn vreemd uitdrukkingsloze karakters en wazige patches van lage resolutie groen-kan evolueren naar de meest visueel indrukwekkende * oudere scrolls * -spel tot nu toe? Jaren van underwhelming HD -remasters conditioneerden me om minimale upgrades te verwachten - kijk alleen naar *Mass Effect Legendary Edition *of *Dark Souls Remastered *, die hun Xbox 360 -tegenhangers nauwelijks overtreffen. Dus toen ik de keizerlijke stad zag, een plaats die ik bijna twee decennia geleden dwaalde, weergegeven in Unreal Engine 5 met Ray Tracing, voelde het bijna surrealistisch. Niet alleen verblindt het visueel, maar het introduceert ook betekenisvolle verbeteringen in gevechtsmechanica, RPG -systemen en meer. Op het eerste gezicht zou men dit gemakkelijk kunnen verwarren met een volledige remake.
Ik was niet de enige die dat dacht. Veel fans hebben het een remake bestempeld, en zelfs Bruce Nesmith, senior game -ontwerper op de originele *Oblivion *, gaf toe: "Ik weet niet zeker of het woord \] remaster het eigenlijk recht doet." Maar na een aantal uren met het spel te hebben doorgebracht, wordt het onderscheid duidelijk - het lijkt misschien een remake, maar in de kern is * Oblivion Remastered * heel erg een remaster.
De visuele transformatie valt niet te ontkennen. Virtuo's hebben 'elke activa helemaal opnieuw' herbouwd, wat betekent dat elke boom, zwaard, afbrokkelende ruïne en NPC -model die je op het scherm ziet volledig nieuw is. Het verlichting, texturen en fysica -systeem brengen de wereld tot 2025 normen, waardoor het aanvoelt als een moderne titel. Maar ondanks deze esthetische sprongen blijft de ziel van het spel ongewijzigd. Je ontmoet nog steeds dezelfde personages, navigeert in dezelfde steden en vecht je een weg door Dungeons, net zoals je in 2006 deed. Dit is geen opnieuw bedacht ervaring - het is een verbeterde ervaring.
Naast visuals heeft gameplay een aantal updates van kwaliteit van leven gezien. Combat voelt aanzienlijk strakker dan voorheen, dankzij verbeterde animaties en camerabedieningen. Een dradenkruis maakt nu een gevecht van de derde persoon veel intuïtiever. Menu's zijn over de hele linie vernieuwd - van questlogboeken tot lockpicking en overtuiging minigames. Het beruchte nivelleringssysteem is verfijnd en leen elementen van zowel *vergetelheid *als *skyrim *. En ja, eindelijk - je kunt sprinten. Deze veranderingen maken de ervaring smakelijker voor moderne spelers, maar niemand verandert fundamenteel de structuur of ontwerpfilosofie van het spel.
Nieuwe verlichting, bonteffecten en metalen reflecties zijn slechts de tekenen op oppervlakniveau van een diepere transformatie. Afbeeldingskrediet: Bethesda / Virtuo's
Het debat rond terminologie is niet uniek voor *Oblivion *. Er is geen industriële consensus over wat een remake definieert versus een remaster. Sommige games als remasters, zoals *Crash Bandicoot N. Sane Trilogy *, zijn praktisch niet te onderscheiden van volledige remakes vanwege hun grafische revisie. Anderen, zoals Rockstar's *GTA Trilogy Definitive Edition *, zijn weinig meer dan textuur-upscaled poorten. Ondertussen herbouwen ware remakes als * Shadow of the Colossus * en * Demon's Souls * het spel vanaf de grond terwijl je trouw blijft aan het oorspronkelijke ontwerp. Dan is er *Resident Evil 2 *en *Final Fantasy VII remake *, die wild verschillende benaderingen nemen, variërend van structurele trouw tot het voltooien van verhalende revisie.
In het gaminglandschap van vandaag moet een remaster worden opgevat als een grafische verbetering die het ontwerp van de originele game bewaart (met kleine gameplay -tweaks), terwijl een remake een volledig herontwerp van binnenuit impliceert. Volgens deze standaard past * Oblivion Remastered * vierkant in de remastercategorie. Onder zijn verbluffende nieuwe visuals ligt het DNA van een 20-jarige RPG-compleet met lange laadtijden achter elke deur, gestileerd NPC-gedrag, ongemakkelijke dialoogafgifte en gevechten die nog steeds enigszins verbroken aanvoelt, zelfs na de upgrades.
Dat gezegd hebbende, * Oblivion Remastered * heeft nog steeds een speciaal soort magie. De uitgestrekte wereld, dynamische fractieconflicten en het vertellen van open-end blijven zelfs door de normen van vandaag dwingend. Terwijl nieuwere titels als * Obsidian's Avowed * laten zien wat de toekomst van RPG's zou kunnen inhouden, is * Oblivion Remastered * een herinnering aan waar we vandaan komen - en hoe ver we nog moeten gaan. Het vindt het wiel niet opnieuw uit, maar het poetst het aan een spiegel glans.
Zie het als een high-definition restauratie van een klassieke film. Net zoals 4K restauraties van * Jaws * of * The Godfather * Vaarwel visuals verbeteren zonder de onderliggende film te veranderen, * Oblivion Remastered * verbetert de buitenkant met behoud van de essentie. Zoals Alex Murphy, uitvoerend producent bij virtuo's, het tijdens de onthullingsstroom zei: "We beschouwen de Oblivion -game -engine als de hersenen en Unreal 5 als het lichaam. De hersenen drijven de hele wereldlogica en gameplay, en het lichaam brengt de ervaring tot leven waar spelers bijna 20 jaar van houden."
Uiteindelijk is * Oblivion Remastered * precies wat het beweert te zijn - een benchmark voor hoe een moderne remaster eruit zou moeten zien. Het stelt een hoge standaard voor andere AAA -studio's om te volgen. Dit is wat * Mass Effect Legendary Edition * had moeten zijn. Dit is wat * GTA: de trilogie * niet kon leveren. In tegenstelling tot die voorbeelden voelt * Oblivion Remastered * minder als een geldgreep en meer als een liefdeswerk. Het ziet eruit als een remake, speelt als een remaster en eert de erfenis van een tijdloze klassieker.
Nieuwste downloads
Downlaod
Topnieuws
